AUTORYTETY

Kształtowanie postaw moralnych na ogół zaczyna się od tego, co się dzieje w domach rodzinnych naszych uczniów. To tam kreowany jest określony system wartości, to tu rodzą się zręby odpowiedzialności za siebie i innych. Podstawowym warunkiem rozwoju postaw moralnych dziecka jest naśladownictwo. Dziecko, dzięki codziennemu obserwowaniu postaw oraz zachowań swoich rodziców, nabywa określone wzorce, które z  czasem będą decydowały o jego dalszym życiu. Im bardziej są one porywające i ciekawe, tym rozwój jest szybszy, a postawy reprezentowane przez dorastającego młodego człowieka coraz bardziej interesujące i godne pochwały. Proces wychowawczy bez autorytetu rodzicielskiego jest w zasadzie niemożliwy, ponieważ powoduje, że dziecko, które ma być wychowywane pozostaje osamotnione wobec niemałych wyzwań otaczającego go świata, a w szczególności rozmaitych pokus oraz różnych „interpretatorów” prawd i zasad właściwego funkcjonowania, którzy potrafią całkowicie skrzywić sposób patrzenia dziecka, czy dorastającego człowieka, na rzeczywistość. W efekcie instynkty i towarzyszące im impulsy biorą górę nad wartościami wyższymi, społecznymi i kulturalnymi. Podobny do rodzicielskiego wpływ na postawy oraz zachowania dzieci i młodzieży mają  dorośli w ogóle, a w szczególności nauczyciele. Tu, a w szczególności na poziomie edukacji elementarnej, również pojawia się możliwość kształtowania w dzieciach szczególnego postrzegania świata, w tym innych ludzi, co z czasem może uchronić je przed mniejszymi lub większymi omyłkami powiązanymi z uleganiem rozmaitym niczym nieograniczonym potrzebom o bodźcom. By tak się działo dorośli sami powinni być w jak największym porządku. Głosząc i próbując kształcić w innych wybrane normy, prawdy i zasady, warto samemu być niepodważalnym dowodem sensu i realnej potrzeby ich przestrzegania. To jednak nie jest łatwe.