To nie chęć zwycięstwa ma znaczenie – każdy ą posiada. Znaczenie ma chęć przygotowania się do zwycięstwa. /Paul „Bear” Bryant/
Co decyduje o zaangażowaniu uczniów w proces uczenia się? Przez całe wieki uważano zapewne, że wystarczy posłuszeństwo i pilne wykonywanie poleceń nauczycieli. Nauka na pamięć, przyswajanie martwych języków, aksjomatów, polecanych formuł i rozwiązań – to właśnie miało stanowić podstawę uczenia się i powolnego wchodzenia w dorosłość. Ostatnie lata zmieniły nieco tę koncepcję. Choć w dalszym ciągu dorośli (bo to nie tylko kwestia nauczycieli czy administracji, ale też znacznej części rodziców) uważają w znakomitej większości, że uczenie się to kwestia zapamiętywania i odtwarzania tego, czego się nauczyło zgodnie z kształconą formułą postępowania. Tak łatwiej. Kiedy wiemy czego dziecko ma się nauczyć, zwłaszcza kiedy sami już kiedyś posiedliśmy tę wiedzę, łatwo jest wykazać, czego ono nie umie, nie mówiąc o potwierdzeniu naszej nad nim wyższości – w końcu my to wiemy!
Szkoła, w której ściga się uczniów za niewiedzę i podkreśla ich ciągłą zależność oraz mniejszą wartość niż tę, którą reprezentują dorośli, jest nieuchronnym środowiskiem życiowej i edukacyjnej klęski. Bo po co komu ta wiedza, że się nie wie. Że się jest kimś mniej wartościowy niż inni. Że dzieciństwo i znaczna część raczkującej młodości to okres poniżenia i wiecznych przegranych?! Podkreślanie tego, że to niezwykle istotny okres poznawania swoich barier i ograniczeń a co za tym idzie doznawania i akceptacji przegranych – bo przecież życie dorosłe w znacznym stopniu składa się z tych negatywnych doznań oraz trudnych do zaakceptowania emocji – to błąd. Nawet jeśli próbujemy wykazać, że gotowość do porażek pozwoli nam szybciej wstać i bardziej skutecznie dążyć do zwycięstwa.
Kto bowiem zwycięża? Zwyciężają zwycięzcy! Czy są wśród nich, ci, którzy startowali po to, by nie przegrać? Jeśli zaczynasz po to, by ponieść możliwie najmniejszą porażkę, rozpoczynasz swoją grę z poziomu przegranego. Zwyciężają zwycięzcy! Ci, którzy widzą siebie jako osoby, które chcą, mogą i potrafią. Którzy każdy rezultat swojego działania postrzegają jako kolejną fazę rozwoju. Sukces jest doskonałym pokarmem dla naszej motywacji. Potwierdza sens oraz potrzebę naszego działania. sukcesem może być jednak świadomość popełnionego błędu. Poznanie powodu, dla którego przegraliśmy z innymi. Doznanie zakresu niewykorzystanej części skali naszego zaangażowania. Pozwala lepiej przygotować się do kolejnych działań. Dać sobie szansę, skorzystać i zwyciężyć!