DAĆ SZANSĘ

Świat się zmienia. Jasper Juul w swojej książce Kryzys szkoły napisał: „Kiedy ja byłem mały, na widok nauczyciela przemykałem pod ścianą z opuszczoną głową. Dzisiejsze dzieci patrzą nam prosto w oczy i mówią: Ja żyję. Masz z tym jakiś problem?”. Szkoła jest dla uczniów. Przestaje być miejscem sprawdzania czego uczniowie nie wiedzą, a staje się przestrzenią wymiany tym, czego dowiedzieli się sami i stosowania tego, czego nauczyli się gdzie indziej.  Dobrze, kiedy nauczyciele potrafią taką przestrzeń organizować, proponować w jej ramach atrakcyjne ramy – żeby to, czego na co dzień i w różnoraki sposób doświadczają młodzi, stawało się ich zbiorowymi zasobami wspólnoty, by było pretekstem do budowania zbieżnych ram i odniesień- żeby potwierdzało wartość i korzyści ze wspólnego działania. I dobrze, gdyby rodzice zamiast pytać swoje dzieci po powrocie do domu – jaką ocenę dostały, pytali o to czego się nauczyły, albo jeszcze lepiej czego nauczyły innych czy jakie pytani zadały nauczycielom.