WSPÓLNA ODPOWIEDZIALNOŚĆ

Istota ukierunkowanego współdziałania rodziców i szkoły sprowadza się do tworzenia korzystnych warunków do wielostronnego rozwoju ich wspólnych podopiecznych. Szczególnie wartościowym punktem wyjścia dla takiego współdziałania mógłby być prowadzony w szkole dialog z uczniem, będący kontynuacją rozmów dziecka z jego rodzicami. Dobrze by było, gdyby rodzina i szkoła wypracowały wspólny obszar konwersacji, który byłby oparty na wspólnym zestawie wartości, wzajemnym otwarciu i porozumieniu się rodziców, uczniów i nauczycieli. Generalnie chodziłoby o to, by doprowadzić proces formowania młodego człowieka do relacji, w której następowałoby oddziaływanie dorosłych na dziecko. Właśnie dorosłych. Nie rodziców i nauczycieli, ale wspólnej generacji, której zadanie jest przejęcie odpowiedzialności za kształt oraz jakość postaw i zaangażowania kolejnych pokoleń. Tylko pozornie bowiem obszary oddziaływania, problemy oraz zadania jakie stoją między rodzicami i nauczycielami są różne. Różni ich zestaw niepotrzebnych stereotypów i resentymentów nabytych w czasie własnej uczniowskiej kariery, co powodują, że łatwiej jest myśleć o szkole źle niż dobrze. Oznacza to, że szkoła wymaga zainicjowania i wzmocnienia właściwych procesów współpracy nauczycieli i rodziców. Można zacząć od rozmowy na temat tworzenia domowego środowiska wsparcia dla dziecka-ucznia. Uzgodnić niezbędne warunki wspierające uczenie się uczniów w domu. Warto zadbać rozmowa ta miała charakter aktywnej wymiany doświadczeń rodziców i by umożliwiła im możliwość pełnej wypowiedzi na temat swoich potrzeb, osiągnięć czy poszukiwań. A potem wszystkie te zmienne, uwarunkowania i gotowe propozycje przenieść powoli do szkoły.