NAUCZYCIELE

O posiadaniu przez nauczyciela autorytetu decyduje wysoki próg zaufania oraz sympatii jakimi powinni obdarowywać swoich wychowanków i elastyczna decyzyjność wynikająca z obowiązku brania na siebie odpowiedzialności za to, co się dzieje w klasie.  Joachim Bauer w swojej książce o znamienny tytule „Co z tą szkołą? Siedem perspektyw dla uczniów, nauczycieli i rodziców” podkreśla, że: „Niewiele zawodów wymaga tak różnorodnych kompetencji jak praca nauczyciela. Należą do nich – oprócz wiedzy fachowej – wewnętrzne zaangażowanie i emanacja pozytywnej energii, zdolność adekwatnego i intuicyjnego reagowania na nowe sytuacje, umiejętność obchodzenia się z różnymi osobowościami uczniów, odporność na stres, dyplomatyczne podejście w konfrontacji z konfliktami i – przede wszystkim – kompetencje kierownicze”. Jedną z konsekwencji takiego postrzegania roli oraz odpowiedzialności nauczycieli było sformułowanie wspólnej deklaracji niemieckich związków zawodowych nauczycieli i pracowników oświaty oraz Ministerstwa kultury i oświaty, w której można przeczytać: „Nauczyciele są ekspertami w dziedzinie nauczania i wychowania. W obliczu zmieniających się warunków życia społecznego oraz poszerzonego zakresu misji, jaką szkoła ma dziś do spełnienia, w coraz większym stopniu stają się też częścią struktury personalnej opartej na kontaktach i kooperacji  z pracownikami i pedagogami społecznymi , psychologami, naukowcami oraz rodzicami. W związku z tym istnieje konieczność wprowadzenia nowych kompetencji do obecnej definicji zawodu nauczyciela”. Aż chciałoby się powiedzieć- a kiedy taką deklarację uda się opracować w naszym kraju!