WYZWANIA

Bycie uczniem nie jest sprawą łatwą. Niewielu się nim naprawdę interesuje, większość natomiast od nich wymaga. Dzieje się tak ponieważ szkoła rzadko dba o wspieranie jego indywidualnego rozwoju, a raczej jest nastawiona na egzekwowanie efektów opisanych w zestawie oczekiwań sformułowanych w stosownych standardach czy opisie kryteriów poszczególnych ocen. To strata czasu a w szczególności dziecięcego potencjału. W sposób szczególnie wyrazisty pisze o tym, w oparciu o własne doświadczenia, Céline Alvarez: „… nie mając pojęcia o mechanizmach uczenia się, nie przeczuwamy nawet, jak ogromna jest ludzka inteligencja. I marnujemy ją. Potencjał ludzki, który musi rozwijać się w nieprzystosowanym otoczeniu, ulega zmniejszeniu, nie wykracza poza minimum swoich możliwości, a my nabieramy przekonania, że to »minimum« jest normą”. Negatywne konsekwencje tego stanu rzeczy wiążą się również z faktem, że organizacja procesu kształcenia nie zawsze sprzyja celowej pracy nad własnym rozwojem uczniów. Potwierdzeniem tego mogą być zbyt liczne klasy, brak odpowiednich pomocy naukowych czy niewłaściwy dobór metod pracy przez nauczyciela. Dołóżmy do tego jeszcze presję ocen (w końcu większość uczniów uczy się nie dla siebie, ale dla stopni szkolnych) wówczas rzeczywiście dostrzeżemy całe spektrum negatywnych emocji, jakie wpływają na negatywną postawę uczniów przede wszystkim w stosunku do uczących, ale też do koleżanek i kolegów a nawet do siebie samych. Tymczasem, na co również zwraca uwagę Alvarez: „To, jacy jesteśmy, zależy przede wszystkim od naszego otoczenia: od fizycznego i psychicznego pożywienia, jakie przyjmujemy, od ludzi, z jakimi mamy styczność, od słów, jakie słyszymy i jakie wypowiadamy, od sposobu radzenia sobie ze stresem, od doświadczeń, które są naszym udziałem i od aktywności fizycznej, jaką praktykujemy(…) By w pełni rozwinąć swój potencjał, młody człowiek potrzebuje otoczenia pełnego miłości, żywego, urozmaiconego, uporządkowanego, umożliwiającego spontaniczną eksplorację i działanie, obcowanie z  ludźmi, życzliwy i spokojny kontakt z drugim człowiekiem, dającego wzajemne wsparcie, empatię i wielkoduszność”.