PERSPEKTYWA

Uczeń buduje swój własny potencjał, w tym także przekonania oraz system wartości, w oparciu o relacje z innymi. To jeden z najistotniejszych obszarów naszej satysfakcji czy, wręcz przeciwnie, braku satysfakcji życiowej. Tworzy je w sposób pozytywny poczucie akceptacji i umiejętność porozumiewania się. Dla ich zaspokojenia jesteśmy w stanie działać nawet wbrew swoim własnym interesom. Widzimy to doskonale po zachowaniu naszych uczniów, szczególnie tych, dla których grupa staje się już wystarczająco ważna, w więc, najogólniej mówiąc dla nastolatków. Wiele negatywnych zachowań jakie obserwujemy w szkole, to nic innego jak właśnie aktywna, często desperacka walka poszczególnych uczniów o szacunek czy choćby akceptację interesującej ich grupy, w tym również nauczycieli. Konieczność zaspokojenia tej potrzeby jest tak znacząca, że nauczyciel w walce z jej przejawami na ogół w ogóle nie ma szans. Tu można wygrać wspierając w uczniach zaspokajanie potrzeby uznania. Pozwala ona na zyskanie przez ucznia poczucia szacunku, niezależności, sukcesu czy akceptacji i to zarówno przez samego siebie jak i przez innych. Nauczyciel może się doskonale w te potrzeby wkomponować. Przede wszystkim może stać się dostawcą źródeł zaspokojenia większości tych potrzeb. Dobrze formułując polecenia, jednoznacznie określając kryteria potwierdzające fakt osiągniętych efektów, udzielając wszechstronnych i pozbawionych elementów oceny informacji zwrotnej. Uczeń, który wie czego się od niego oczekuje, który otrzymuje zadania możliwe dla niego do wykonania i który wreszcie systematycznie zyskuje pozytywną informację zwrotną o efektach swojej pracy w sposób naturalny otwiera się na współpracę z nauczycielem. Przekonuje się, że ten wcale nie jest jego wrogiem, że może wręcz stać się źródłem wspólnie osiąganej satysfakcji. Niemniej, warto jednak zwrócić uwagę na fakt, że to co może być uznawane za sukces przez nauczyciela, niekoniecznie musi być tak samo odbierane przez uczniów. warto brać pod uwagę i to, że dla większości uczniów bardziej istotne będzie jednak zdanie kolegów, niż nauczycieli czy rodziców.