Gotowość do rozwoju

Kiedy pracuję z nauczycielami nad rozwojem ich kompetencji zawodowych, niemal przy każdym spotkaniu słyszę, że najważniejsze dla nich jest to, co mogą zastosować w praktyce. Z trudem więc przechodzę przez etap uściślania rzeczywistych potrzeb i możliwie szybko, niekiedy nawet trochę intuicyjnie, próbuję proponować rozwiązania praktyczne. Zawsze w takich sytuacjach zastanawiam się, a co w kwestii praktycznego stosowania wiedzy robią ci sami nauczyciele pracując ze swoimi uczniami?
Zadaniem szkoły i nauczycieli jest przede wszystkim to, by w coraz większym stopniu stawiać uczniów w warunkach, w których będą mogli sami korzystać z nabytych w wyniku edukacji szkolnej wiedzy i umiejętności. Stosując je praktycznie będą mogli potwierdzić, również dla siebie samych. przekonanie o sensowności uczenia się. Co więcej odkryją nowe możliwości zastosowania tego, co do tej pory uznawali jedynie za przykry obowiązek. Definicje, twierdzenia a nawet pojedyncze pojęcia staną się podstawą do budowania nowych rozwiązań, projektów i obszarów interesującej działalności. Trzeba uwierzyć uczniom. Wbrew powszechnej opinii oni chcą odkrywać nowe lądy. Problem polega tylko na tym, by zamiast grozić im „jedynką” za to, że nie nauczą się i nie potrafią odtworzyć dokładnie tego, co naszym zdaniem jest dla nich najważniejsze- pokażemy im i stworzymy warunki do okrycia nowego, interesującego szczególnie dla nich wartościowego nowego świata. Zgodnie z zasadą Antonine de Saint de Exupery : „Jeśli chcesz zbudować statek, nie zwołuj ludzi werblami, aby zwozili drewno, przygotowywali narzędzia, nie wydawaj poleceń, ani nie rozdzielaj pracy, lecz obudź tęsknotę za bezkresnym morzem”.